Paĝo:Ŝirjaev - Gru-gru, 1910.pdf/6

„Gru-gru.”

(originale verkita)

acigitaj de longa piediro, ni sidiĝis sur kruta bordo de larĝa kaj profunda kavkanalo, kiu estis limo inter kuŝinta antaŭ ni granda, jam malpleniĝinta, grenkampo kaj la arbaro, kaj ekfumis. Estis bela aŭtuna posttagmezo. La suno staris malalte sur la sennuba ĉielo, ĉirkaŭe regis malgaje-solena silento kaj malpleneco. La arboj staris preskaŭ tute senfoliigitaj kaj ŝajnis dormantaj aŭ ensorĉitaj en tiu ĉi siaspeca senmova