La amaso en la strato
Ĝis vespero ne disiras
Mi rigardas mem kaj miras
La majstrecon, ho! sen fino…
Jes, jes, jes! okuloj Viaj
Tiel brilas, sinjorino!
Ĉio kiel en naturo,
Ĉia vivas nuanceto!
Eĉ postsignon de la koro
Vi ne trovos en portreto!
… La mondo estas la grandega konko
Kaj Vi en konko estas perlo sola…
Kaj gloras perlon tiun rozodoroj
Kaj najtingala kanto bonevola…
La suno, ĉiujn mondojn viviganta,
Estas nur unu malgranda fajrero,
Kiu ek flamoj de la koro mia
Ekflugis ien supren tra aero!…”
Tiel en Ŝiras pri Vi, Sinjorino,
Kantus antaŭe, komprenante ami,
La Muhammedo Ŝems-ed-dino Hafis,
Aŭ Ĝelal Pumi, aŭ granda Nizami.
Sed mi ne povas sekvi tiajn kantojn,
Ĉar ni en Ŝiras hodiaŭ ne venas
Kaj, due, niaj belaj sinjorinoj
La lingvon persan tute ne komprenas.
