Paĝo:Bulthuis - Idoj de Orfeo, 1923.pdf/37

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita

—Ĉar mi ŝipiras nur unufoje po monato[**] al la Vilaĝo!

—Tamen vi povos iri tien pli ofte, se vi deziras.

—Ne, ĉar mi estas ŝtata kolektisto de ŝipruinaĵoj.

—Nu?

—Nu, mia regularo permesas al mi, ke mi nur unu fojon po monato[**] iras vilaĝon pro deĵoraj aferoj.

Surprizite mi ekrigardis mian patron. Neniam li estis dirinta tiom da vortoj per unu fojo.

Nia gasto ridetis afable; ŝajnis al mi, ke li estas ĉiam ridetanta homo.

—Mi sekve estos devigata resti ĉi tie tutan monaton?— li diris.

—Vi povos tion—, respondis mia patro.

—Sed mi havas nenion ĉe mi por pagi.

—Estos senpage—. Mia patro post tiu mallonga respondo prenis botelon kaj glasetojn el ŝranko kaj metis ilin sur la tablon.

—Mi dankas pro via afableco—, diris la fremdulo.

—Sed ne estas lito por vi en mia domo.

—Tio ja tute ne estas malhelpaĵo, mi povas dormi sur pajlo, se pajlon vi havas.

—Mi havas—, diris mia patro plenigante tri glasetojn per brando. Fariĝis malgranda paŭzo, kiun mi utiligis por esprimi ke ne nia gasto, sed mi volas dormi sur tiu pajlo.

—Li (mi montris la mariston, kies nomon mi ja ne konis) povas dormi sur mia lito—, mi diris.

—Vi estas bona knabo—, respondis la fremdulo, frapetante amike mian ŝultron—, sed mi ne akceptas tiun proponon; mi dormos sur la pajlo, kaj vi dormos kiel kutime sur via lito.

—Nu bone!— diris mia patrino, prezentante vestojn al la maristo. —Jen vi havas por vesti vin dece.

Li akceptis dankante kaj surmetante ilin (ŝtrump