Ĉirkaŭrigardinte ankoraŭ kelkajn vidindaĵojn de l'urbo, ni estis iei lacaj, ke kvin kilometroj de Strasburg ĝis Kehl am-Rhein ŝajnis al ni grandega vojo, kaj ni decidis veturi ĝis tiu ĉi urbo per tramvojo. Dum la vojo ni havis la ple- zuron vidi majestan, larĝan kaj repidfluantan Rejnon, trans kiu apud Kehl estas konstruita belega kaj tre longa ponto. En Kehl ni alveturis en la 6V2 vespere kaj tuj komencis serĉi s-ron Schwartz. Laŭ la jarlibro de U. E. A. ni havis tute precizan lian adreson: Hauptstrasse N. 147 (poste ni eksciis, ke preskaŭ ĉiuj germanaj urboj kaj vilaĝoj havas „Hauptstrasse", ĉar „Hauptstrasse" signifas „Cefa Strato"), sed ni neniamaniere povis trovi tium ĉi numeron! . . Ni vidis numerojn 142, 145 poste 237, 483 k. t. p., sed 147 tute ne ekzistis. En niaj serĉadoj al ni tre fervore helpis kelkaj el lokaj loĝantoj, sed vane: la numeron 147 ni ne povis trovi! . .
Tute lacaj kaj ĉagrenitaj pro nia malsukceso, ni eniris en la ĝardenon de iu restoracio, por ripozi kaj trinki kafon. La mastro de l'restoracio, hazarde, povis paroli france. Ni demandis lin, ĉu Ii ne scias, kie troviĝas la domo kun No. 147. Kaj Ii respondis, ke tiu ĉi numero apartenas al la domo, en kiu troviĝas lia restoracio kaj en kiu ni nun estas. Tiam ni demandis, ĉu Ii ni konas s-ron Schwartz? Li respondis, ke Li tre bone konas s-ron Schwartz, kiu antaŭ du jaroj loĝis en tiu ĉi domo, sed nun Li translokiĝis en vilaĝon Sundheim, kiu troviĝas proksimume en 3 kilometroj de Kehl-am-Rhein. Feliĉe en Sundheim estas telefono, kaj nia afabla mastro tuj mem elvokis s-ron Schwartz, kiu respondis, ke Li tuj alvenos, kaj efektive post kvarono da horo Li alveturis sur bicik- ledo al ni. Ni restis en la ĝardeno apud restoracio ankoraŭ unu aŭ du horojn kaj poste, en la LIa nokte, laŭ invito de s-ro Schwartz, ni iris al Li en Sundheim por tie pasigi la nokton.
