Paĝo:Enciklopedio de Esperanto, 1933.pdf/14

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo estas provlegita

kantadon; en Ĉeĥoslovakujo 33 prelegojn en 21 urboj antaŭ 12400 p. (apr.-majo 1033), du radioprezentadojn; en Jugoslavujo ĉ. 25 prelegojn (jun.-sept 1033).


Akademio, la supera komisiono de la Lingva Komitato (v.).


Akbar. Romano de Van Limburg Brouwer, trad. el la holanda J.C. kaj J.R.G. Isbrücker kaj J. Ziermans, 1923, 256 p. Orienta atmosfero, homarama tendenco, senriproĉa stilo.


Akita Tokuzo (ps. Akita-Uĵaku), japano, verkisto, socialisto. Nask. 1883 en Aomori-ken. Studis anglan literaturon en Waseda Universitato. Vizitis Sovetan Rusujon 1927. E-isto de 1913. Gvidanto de J proleta E movado. Liajn dramojn junuloj tradukis: Danco de Skeletoj, 1927.


AKLE: Aŭstria Katolika Ligo E-ista v. Aŭstrujo.


Aktarĝiev Georgi, bulgaro, ĵurnalisto korespondanto de Wolff-agentejo; antaŭe ŝtata oficisto. Nask. 18 okt. 1868 en Tirnovo, loĝis en Sofia, mortis 30 jul. 1933 en Sofia. Unu el la plej malnovaj kaj aŭtoritataj E-istaj en B. E-isto de 1898. En 1904 redaktis la kvaran jarkolekton de Rondiranto. Gvidis kursojn, faris paroladojn. Estis prez. de BEA 1910—12, 1920—27 (BES), kaj ankaŭ post 1930 ĝis la morto.


Aktuaroj (asekur-malematikistoj). La int. organizo de la aktuaroj plurfoje okupis sin pri E kaj en 1931 aperis faka vortareto en E, angla, franca kaj germana lingvoj.


Akuzativo kun infinitivo. En ĉi tiu frazkonstruo apud la rekta komplemento staras infinitivo, kiu signas la agon de l’ rekta komplemento. En E la AKI estas uzata nur post la verboj de perceptado (vidi, aŭdi, senti); ekz; mi vidis lin fali; mi aŭdis lin paroli, ktp. Ĉi tiu formo propre ne estas »klasika«, tamen, mem Z rekte konsilas ĝin anstataŭ la peza predikata adjektivo: mi vidis lin falanta; mi aŭdis lin parolanta.

Ĉe aliaj verboj AKI ŝajnas kontraŭa al la E-a lingvospirito. Do trazoj, kiel ekz: mi esperas lin veni; mi kredas lin sukcesi; ŝajnas evitindaj. KALOCSAY.


Albagés Ventura (albaĥes’) Josep, kataluno, instr., red. de pedagogiaj revuoj. Nask. 25 dec. 1877 en Vimbodi. E-isto de 1907. Fond. de EG-j en Vic, Manresa, kursgvidanto depost sia E-iĝo. Premiito de Int. Floraj Ludoj, organizinto de KEF-kongreso en Manresa.


Albanujo. La unua E-isto estis Lazar Shantja en Skutari (Shkodra) en 1913. (v. ,E’ 1914, p: 22—23.) Unua lernolibro aperis en 1928. E-lingva verko pri Skanderbeg estis eldonita en 1929, 144 p., ĝin kompilis Cuk Simoni. Laŭ la statistiko de Dietterle en la lando troviĝis nur 6 E-istoj. En 1933 UEA-del. nur en Skutari. En la raporto de la Ligo de la Nacioj estas legeble, ke la albana registaro en 1922 enkondukis devigan instruadon de E en la duagradaj lernejoj, sed tiu detalo ŝajnas esti eraro aŭ mistifiko.


Alberda Jouke, nederlandano, policisto. Nask. 11 julio 1885 en Rauwerderhem, Frislando. Ampleksa socia kaj faka agado. Prez. de la EG Verda Stelo en Nymegen, landa delegito de Int. Polica Ligo.


Alberich Jofre (alberiĉ ĥofre) Sebastià, kataluno, agento de transportoj. Nask. 7 jul. 1897 en Barcelona. E-isto de 1911, prez. kaj ekssekr. de KEF, sekr. de Int. Floraj Ludoj. Sub la ps. Saljo verkis kelkajn originalajn rakontojn kaj skribis multajn tradukojn kaj recenzojn por Kataluna E-isto.


Albumo de konataj E-istoj. Red. Fritz Schuck. 1906. 55 p. kun 111 fotoj. Unika dokumento pri la pioniroj de la unua epoko de E.


Aldono al la Dua Libro de l’ lingvo int. estas broŝuro (19 p.) eldonita de Z en 1888 anstataŭ promesitaj ses kajeroj. Z anoncas la decidon de la Amerika Filozofia Societo (v.), kiu proponis aranĝi int. kongreson. Z esperis, ke »la tuta sorto de l’ lingvo int. transiros en la manojn de l’ kongreso,« kio tamen ne efektiviĝis. Sed estante singarda, Z atentigis, ke »ĉiuj diligente laboru laŭ la vojo jam unu fojon montrita.« (1. Privat, I. p: 38—42. — La tuta teksto en OV, p: 29—40.)

I. ŜIRJAEV.