Paĝo:Fez - Homa Doloro, 1905.pdf/7

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita

La belega de l’fest’ heroino.
Patro tondras, la servantinaro
Kuras, serĉas kaj vokas fraŭlinon,
Murmuretas signife l’gastaro
Kaj kondamnas la kapriculinon.
Patro tondras, malbenas la mondon,
Vane gastojn amuzi li penis,
Servantaro alportas respondon:
— Ŝi el urbo ĝis nun ne revenis.
Fine diris Mari’ vartistino:
— Ŝi el domo vespere foriris,
Ĉar la tagon de l’nomo fraŭlino
Utiligi — alie deziris.
Kial ŝi do sen gard’, senpermese —
Ekkriegis magnato kolere —
Malagrablajn surprizojn senĉese
Al mi faras je l’tag’ kaj vespere?…
— Mia bona Helen’ — dorlotino —
Diris larme maljuna Mario —
Estas inda infan’ de l’patrino,
Ho, benadu kaj gardu ŝin Dio!…
— Malbenita, ho, estu l’riĉeco,
Kiun mi de la sort’ ekposedis!
Malbenita centfoje — la eco,
Kiun ŝi de l’patrino heredis!…
La patrino la saman kutimon
Havis ĉiam por tiu bastardo,
Kompateman ŝi havis animon,
Tien ankaŭ iradis sen gardo.
Mi ne estas ja mem sen animo,
Ne forgesas ja mi malriĉulojn,
Sed ne ĵetas mi monon sen limo
Kaj ferminte prudenton, okulojn!…