GRAMATYKA 25
C) PRAWIDŁA OGÓLNE
9. Każdy wyraz tak się czyta, jak się pisze.
10. Akcent pada zawsze na przedostatnią zgłoskę.
11. WVyrazy złożone tworzą się przez proste połącze¬ nie wyrazów (głowny na końcu). Przykład: vapor/ŝip/o, parostatek—z vapor para, ŝip okręt, o — końcówka rzeczownika.
12. Przy innym przeczącym wyrazie opuszcza się przysłówek przeczący ne (np. mi neniam vid/is nigdy nie widziałem).
13. Na pytanie «dokad» wyrazy przybierają koń¬ cówkę przypadku czwartego (np. tie tam (w tamtem miejscu)—tie/n tam (do tamtego miejsca); Varsovi/o/n (do Warszawy).
14. Każdy przyimek ma określone, stałe znaczenie; jeżeli należy użyć przyimka w wypadkach, gdzie wybór jego nie wypływa z natury rzeczy, używany bywa przyi¬ mek je, który nie ma samoistnego znaczenia (np. ĝoj/i je tio cieszyć się z tego; mal/san/a je la okul/o/j chory na oczy; enu/o je la patr/uj/o tęsknota za ojczyzną i t. p. Jasność języka wcale wskutek tego nie szwankuje, albowiem w tym razie wszystkie języki używaja jakie¬ gokolwiek przyimka, byle go tylko zwyczaj uświęcił; w języku zaś międzynarodowym sankcja we wszystkich podobnych wypadkach nadana została jednemu tylko przyimkowi je). Zamiast przyimka je używać też można przypadku czwartego bez przyimka tam, gdzie nie za¬ chodzi obawa dwuznaczności.
15. Tak zwane wyrazy «cudzoziemskie» t. j. takie, które większość języków przyjęła z jednego obcego żród¬ ła, nie ulegają w języku międzynarodowym żadnej zmia¬
Paĝo:Fundamento de Esperanto.djvu/36
Salti al navigilo
Salti al serĉilo
La paĝo ne bezonas esti provlegata
