Paĝo:Fundamento de Esperanto.djvu/36

GRAMATYKA 25 C) PRAWIDŁA OGÓLNE 9. Każdy wyraz tak się czyta, jak się pisze. 10. Akcent pada zawsze na przedostatnią zgłoskę. 11. WVyrazy złożone tworzą się przez proste połącze¬ nie wyrazów (głowny na końcu). Przykład: vapor/ŝip/o, parostatek—z vapor para, ŝip okręt, o — końcówka rzeczownika. 12. Przy innym przeczącym wyrazie opuszcza się przysłówek przeczący ne (np. mi neniam vid/is nigdy nie widziałem). 13. Na pytanie «dokad» wyrazy przybierają koń¬ cówkę przypadku czwartego (np. tie tam (w tamtem miejscu)—tie/n tam (do tamtego miejsca); Varsovi/o/n (do Warszawy). 14. Każdy przyimek ma określone, stałe znaczenie; jeżeli należy użyć przyimka w wypadkach, gdzie wybór jego nie wypływa z natury rzeczy, używany bywa przyi¬ mek je, który nie ma samoistnego znaczenia (np. ĝoj/i je tio cieszyć się z tego; mal/san/a je la okul/o/j chory na oczy; enu/o je la patr/uj/o tęsknota za ojczyzną i t. p. Jasność języka wcale wskutek tego nie szwankuje, albowiem w tym razie wszystkie języki używaja jakie¬ gokolwiek przyimka, byle go tylko zwyczaj uświęcił; w języku zaś międzynarodowym sankcja we wszystkich podobnych wypadkach nadana została jednemu tylko przyimkowi je). Zamiast przyimka je używać też można przypadku czwartego bez przyimka tam, gdzie nie za¬ chodzi obawa dwuznaczności. 15. Tak zwane wyrazy «cudzoziemskie» t. j. takie, które większość języków przyjęła z jednego obcego żród¬ ła, nie ulegają w języku międzynarodowym żadnej zmia¬