Mi dankas. — Mi dankas al vi. — Alprenu de mi mil dankojn. — Mi estas via ŝuldanto. — Mi konservos al vi eternan dankemon. — Ĝi ne estas inda je parolado. — Mi estas al vi multe danka por tio. — Ĝi estas nenio. — Mi redonas dankojn al vi. — Mi neniam forgesos, kion vi faris por mi. — Mi volus fari pli multe. — Vi faris al mi servon, kiun oni ne forgesas. — Vi estas efektive tro bona. — Vi faras por mi multon da penoj. — Alprenu la esprimon de mia profunda dankemo. — Mi ne scias kiel danki por la granda servo. — Mi multe bedaŭras la laboron kiun mi kaŭzis al vi. — Ni esperu, ke iam mi povos plenumi mian devon kontraŭ vi.— Mi estas tre kontenta ke mi povis esti utila al vi. — Mi esperas reservi al vi.
Kion vi farus estante en mia loko? — En via loko mi farus la jenon… Kion mi devas fari? — Laŭ mi, jen kion vi faros… Kion vi konsilas al mi fari? — Mi ne scias bone, estas afero grava. — Kion mi faros? — Pri kio vi pensas? — Mi kredas ke vi estas prava. — Kia estas via opinio? — Mi tute dividas vian opinion. — Ĉu vi ne estus farinta la samon? — Mi vidas ke mi faris malbone. — Je kio sin teni? — Metu vin en mian situacion. — Atendu, venas al mi ideo. — Kion vi diras pri tio? — Efektive, via ideo estas tre bona. — Kiel ŝajnas al vi? — Mi estas decidita. — Ĝi estas via opinio? — Mi kredas, ke vi faros bone. — — Ĉu ne estas alia konsilo? — Mi devis postiri mian unuan ideon. — Kion ni faros? — Oni devas tamen preni decidon. — Mi faros alie.
Nenio pli vera. — Mi donos al vi vidigojn. — Mi ĵuras al vi, ke ĝi estas la vero. — Mi donas al vi mian vorton
