de honoro. — Mi diras al vi, ke ĝi estas vera. — Ĝi estas certa. — Estu certigila! — Vi povas kredi al mi. — Mi estas certa je tio. — Mi garantias al vi la fakton. — Mi povas vin certigi je tio. — Mi havas klarajn vidigojn.
Vi vin trompas.— Tio-ĉi ne estas vera. — Ne, ne vera. — Estas malvero. — Ne povas esti. — Mi vin certigas, ke ne. — Mi ne diris tion-ĉi. — Mi neas formale. — Mi penas kredi al vi. — Vi estas en la plej granda eraro. — Vi vin trovas en eraro. — Nenio pli malvera ol tio.
INTERPAROLOJ
Vizito.
A. Oni sonoras. Oni frapas. Ĉu estus sinjoro B.?
Sinjorino, ĉu vi volas akcepti sinjoron B.?
A. Enkonduku lin en la saloneton.
B. Sinjorino, mi havas la honoron deziri al vi bonan tagon.
A. Bonan tagon, sinjoro.
— Sidigu, mi petas.
— Volu sidigi,
— Kiel vi fartas?
B. Tre bone, sinjorino, mi dankas. Kaj vi?
A. Mi estis iom malvarmuminta, sed hodiaŭ mi fartas tre bone.
B. Mi ĝojas, vin ree vidi en sano.
