VOJEVODO (post la scenejo).
Disrompi muron, moŝtoj iru tra la breĉo!
Sinjor’ Ĥmara! disrompi muron!
KASTELANINO.
Kia farso!
Rimarko: La versoj de la lasta fragmento kaj ankaŭ de la Nr. I kaj II de tiu-ĉi kolekto, estas, kiel en la originalo, 13 silabaj aleksandrinoj, dividitaj en du partojn per cezuro, metata post la sepa neakcentita silabo.
La sep silaboj antaŭ la cezuro enhavas tri akcentitajn silabojn kaj formas du troĥeojn, (—v , —v) ekzemple: „Litvo, mia“ kaj unu amfibraĥon (v—v), ekz. „patrujo“, kiu povas okupi en la verso la unuan, duan aŭ trian lokon.
La ses silaboj post la cezuro posedas du aŭ tri akcentitajn silabojn kaj formas du amfibraĥojn aŭ tri troĥeojn. Sekve la ritmo de la versoj prezentas sin jene:
v—v, —v —v | v—v, v—v,
—v, v—v, —v | aŭ
—v, —v, —v- | —v,—v,—v,
Oni ricevas senpere la ĝustan ritmon, akcentante la vortojn tiel same, kiel en prozo
