Ĉi tiu paĝo estas provlegita
(Ĉiu cedas lin ĝentile) —
Li surgrimpas siajn rokojn,
Moke rigardante valen,
Kaj foriĝas en montaro.
Sur malplena foirejo
Solaj restas Nigra Mumma
Kaj dresisto. Furioze
Li forĵetas la ĉapelon,
Ĝin surpaŝas, — piedpremas
La Madonojn! La kovrilon
Li forŝiras de la ŝultro,
Malbenante la maldankon,
La maldankon de la urso,
Ĉar kun Atta Troll li agis
Ĉiam nepre nur amike,
Instruante lin dancadi.
Nur al li la besto ĉion
Ŝulde dankis, eĉ la vivon;
Ĉar monsumon, proponitan
Por la felo, li rifuzis.
Kompatindan Nigran Mumma’n,
Kiu mute en doloro
Sur la postaj piedegoj
Kvazaŭ petis pri pardono,
Nun ektrafas la kolero
Furioza de l’ dresisto.
Li ŝin batas kaj per vortoj
Ŝin ofendas elinferaj. —
