Paĝo:Heine - Atta Troll, 1925, Zanoni.pdf/18

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo estas provlegita


Tio estis en belega
Varma tago de somero,
Kaj la nokto ĝin sekvinta
Estis milda kaj freŝiga.

La duonon de la nokto
Mi pasigis surbalkone;
Staris apud mi Juljeto,
Rigardante al la steloj.

Ŝi sopiris: „Ho, la stelojn
Mi plej ŝatas en Parizo,
Kiam ili vintranokte
Speguliĝas en la koto.”



Ĉapitro III


Sonĝo de somera nokto!
Estas mia kant’ sencela
Kiel amo, kiel vivo
Kiel Dio kaj la mondo.

Nur pro propra korinklino,
Galopante aŭ flugante,
Erarvagas mia kara
Pegasuso-fabelulo.

Ĝi ne estas virtoplena
Ĉevalaĉo de l’ burĝaro,
Nek ĉevalo porpartia,
Blekeganta kun patoso!