Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Ĉar instinkto por la stilo,
Plastikeco de la movoj
Mankas ja al tiu gento, —
Arton ili kompromitus.“
Ĉapitro VII
En malhela la kaverno
Kaŭras inter siaj idoj
Atta Troll, la mizantropo,
Kaj kolere li murmuras:
„Homoj, monstroj vi mokemaj,
Vi ridetu! De l’ rideto
Kaj de via jugo fine
Grandatage ni seniĝos!
Min plej forte ofendadis
La grimaco dolĉacida
Ĉirkaŭ via buŝ’, — rideto
Homa vere min mallogas.
Kiam en la blankvizaĝo
Mi ekvidis la grimacon,
Ektordiĝis en la ventro
La intestoj pro indigno.
Vere, pli impertinente
Ol per vortoj sin malkaŝas
Per la homa ridetado
Lia karaktero falsa.
