Paĝo:Heine - Atta Troll, 1925, Zanoni.pdf/34

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita

Senmakula, brile-blanka
Estas lia fel’; la kapon
Kron’ ornamas diamanta,
Tralumanta la ĉielon.

Envizaĝe: harmonio
Kaj de l’ penso mutaj agoj;
Per la sceptro nur li gestas
Kaj la sferoj sonas, kantas.

Ĉepiede sidas pie
Urs-sanktuloj, kiuj tere
Tre suferis, — en la ungoj
Palmojn de la martirado.

Iufoje saltleviĝas
Tiu aŭ alia, kvazaŭ
Lin posedus sanktspirito, —
Kaj ekdancas sanktan dancon.

Sankta danco! La favoro
Anstataŭas jen talenton, —
La animo ekstazinta
Volus salti el la haŭto.

Ĉu mi, malindega Troll,
Partoprenos tian ĝuon,
Kaj el tera mizerego
Iros regnon de l’ feliĉo?

Ĉu mi mem, ĉielebria,
Supre en la steltendaro
Kun glorkrono kaj kun palmo
Iam dancos ĉe la trono?