Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Jes, mi estas la mokaĵo
El fabeloj por infanoj,
Kaj mi laŭte ĝin kriegas
En la mondon de la homoj.
Ekaŭskultu: Jes, mi estas
Ĝusta urs’, kaj mi fieras
Same, kvazaŭ mi devenus
De Moseo Mendelssohn!“
Ĉapitro X
Du figuroj, nigraj, vilaj,
Glitetante kvarpiede,
Trotas rompe tra malhela
Abiar’, meznoktahore.
Tio estas Troll, la patro,
Kun la fil’ unuorela;
Kie staras ĉe la rando
Sanga Ŝtono, ili haltas.
„Tio estas — grumblas Atta —
La altaro, kie Drudoj
En la temp’ de l’ superstiĉo
Buĉoferis multajn homojn.
Ho, terura kruelaĵo! —
Ĉe la penso ekstariĝas
Miaj haroj! — Je l’ honoro
Dia oni verŝis sangon!
