Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Nur la hom’, serpente-glata,
Kiu fremdalane, arte,
Sin vestadas, — same arte
Sin provizis je saketoj.
Poŝo! Vere malnatura
Kiel la propraĵ’ ĝi estas,
Kiel rajtoj de l’ posedo —
Poŝŝtelistoj estas homoj!
Mi malamas ilin! Filo,
Vi heredu la malamon!
Jen, sur la altaro ĵuru
Malamegon kontraŭ homoj!
Estu malamik’ al tiuj
Malbenindaj subpremantoj
Ĝis la fin’ de viaj tagoj, —
Ĵuru tion, mia filo!“
Ĵuris la junulo kiel
Iam Hanibalo. — Luno
Brilis sur la Sangan Ŝtonon
Kaj la nigrajn mizantropojn. —
Iom poste ni raportos,
Kiel la ursid’ plenumis
Sian ĵuron; nia liro
Gloros lin en noveposo.
Kaj koncerne nian Atta’n,
Ni lin ankaŭ nun forlasas,
Sed por trafi lin, pli poste,
Des pli certe per la kuglo.
