Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Belaj, koraj estaĵetoj,
Kiuj gaje disputadis:
Kia trinko bonfartigos
Pleje la malsanan onklon?
Tiu donos al li tason
Da brogita tiliteo, —
Dum alia lin atakos
Per sambuka infuzaĵo.
„Nek la unu nek alian!“ —
Kriis en koler’ la onklo —
„Verŝu vinon, ke la gastojn
Mi honoru laŭ konveno!“ —
Ĉu mi trinkis veran vinon
Ĉe la bord’ de lago Goba,
Mi ne scias. En Brunsvigo
Mi ĝin prenus kiel „Mumo-n“.[1]
El plej bona, kapra ledo
Estis la vinsak’ odora, —
Sed la maljunulo trinkis
Tiel ĝoje kaj — saniĝis.
Li babilis pri la faroj
De banditoj kaj ŝtelistoj,
Kiuj loĝas tutlibere
Sur la pirineaj montoj.
Ankaŭ pri generacioj
Jam pasintaj li rakontis,
Pri bataloj de gigantoj
Kontraŭ ursoj — en pratempo.
- ↑ Speco de dolĉ-amara biero. La trad.
