Saltu al enhavo

Paĝo:Heine - Atta Troll, 1925, Zanoni.pdf/45

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita

Jes, la ursoj kaj gigantoj
Tiam pri l’ posed’ batalis
De la valoj kaj la montoj,
Antaŭ ol aperis homoj.

Kiam poste homoj venis,
Ekforkuris la gigantoj
Konsternite; ĉar enhavis
Granda kapo etan cerbon.

Laŭ asert’ la malsaĝuloj,
Alveninte ĉe la maro
Kaj vidinte, ke ĉielo
Sin spegulas en la akvo,

Ili kredis la maregon
La ĉielo kaj sin ĵetis
Dikonfide en la akvon,
En ĝi senescepte dronis.

Kaj la ursojn nun la homo
Neniigas per ĉasado;
Ĉiujare plietiĝas
La ursaro en la montoj.

„Tiel — diris la pramisto —
Unu cedas la alian;
Post pereo de la homo
Regos teron la pigmeoj,

La etuloj, la ruzuloj,
Kiuj loĝas en la monto,
En la ŝaktoj riĉenhavaj,
Kolektante kaj ŝparante,