Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Tre gracie min alpaŝis
Knabineto la plej juna
Kaj kun hela voĉo kantis,
Kliniĝante plurafoje:
„Se la reĝon mi ekvidas,
Riverencas mi dufoje;
Sed, se venas la reĝino,
Riverencas mi trifoje.
Sed, se iam la diablon
Mi renkontas, — kun la kornoj,
Riverencas mi kvarfoje —
„Ĝiroflino, Ĝiroflette!“
„Ĝiroflino, Ĝiroflette!“ —
Ĥore eĥis la infanoj,
Ĉirkaŭdancis miajn krurojn,
Kure, salte kaj kantante.
Kiam mi foriris valen,
Sonis post mi dolĉavoĉe,
Daŭre kiel birdpepado:
„Ĝiroflino, Ĝiroflette!“
Ĉapitro XV
Krutaj rokoj, — grandeguloj —
Laŭ la form’ karikaturaj,
Min rigardas kiel monstroj
Ŝtoniĝintaj el pratempo.
