Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Jen aspekto misterplena:
Kiam la plumhava ombro
Sur la blanka neĝtavolo
Ekmoviĝis — nigra, longa.
Ĉapitro XVII
Estas valo stratsimila —
Fantomvojo ĝia nomo;
Krutaj rokoj ambaŭflanke
Kiel muroj altegiĝas.
Tie, sur dekliv’ plej kruta
Sidas, valen rigardante,
La kabano de Uraka;
Tien sekvis mi Laskaron.
Kun patrin’ li konsiliĝis
Per sekreta, gesta lingvo,
Kiel ili povos logi
Kaj mortigi nian Atta’n.
Ĉar ni estis eltrovintaj
Liajn signojn; ne forkuri
Povis li. — Jam viaj tagoj
Estas kalkulitaj, Atta!
Ĉu la in’ maljuna estis
Vere sorĉistin’ malica,
Kiel diris la loĝantoj
De la Pirineaj montoj,
