Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Voĉridete ŝi gestumas
Al la filo, sed ĉi tiu
Serioze kaj silente
Laboradas kiel — Morto.
Korpremite de l’ aspekto
Mi alpaŝis — por ekspiri —
La fenestron, rigardante
En la vastan, nigran valon.
Kion tie mi ekvidis
Je la horo de meznokto,
Mi priskribos plej detale
En ĉapitroj nun venontaj.
Ĉapitro XVIII
Estis temp’ de plena luno,
En la nokt’ de Sankt-Johano,
Kiam „Ĉasantar’ sovaĝa“
Pasas tra la fantomvojo.
Tra l’ fenestro de l’ kabano
De Uraka mi observis
Tre precize, trapasantan
Tra la voj’, la fantomaron.
Jes, mi havis bonan lokon,
Rigardadi la spektaklon;
Kaj mi ĝuis la aspekton
Strangan de eltombiĝintoj.
