Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Iufoje, ĉe galopo,
Ekrigardas granda William
Moke al la komentisto,
Kiu sekvas azentrote;
Senpotence li sin kroĉas
Al la selo de l’ azeno, —
Sed postmorte, — kiel vive —
Li sekvadas la aŭtoron.
Ankaŭ multajn sinjorinojn
Mi distingis en la aro,
Kaj precipe belajn nimfojn
Kun graciaj, junaj korpoj.
Laŭrajdiste ili sidis
Sur ĉevalo — tute nudaj, —
Kaj la haroj falis bukle
Sur la ŝultrojn kiel oro;
Kun florkronoj sur la kapo
Kaj en pozoj trokuraĝaj,
Reklinante la talion,
Ili svingis bastonetojn.
Apud ili mi ekvidis
Retenemajn nobelinojn,
Kiuj rajdis flanksidante
Kaj kun falko sur la mano.
Kaj post ili — parodie, —
Sur malgrasaj ĉevalaĉoj
Rajdis aro de virinoj
Komedie ornamitaj,
