Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Sed plej multe mi suferis
Pro la birdoj pajlŝtopitaj,
Kiuj apud mia lito
Staris sur kornic’ laŭmura.
Malrapide ili movis
La flugilojn, sin klinante
Al mi kun la longaj bekoj,
Similantaj homonazojn.
Kie mi jam vidis tiajn
Nazojn? Eble en Hamburgo
Aŭ Frankfurto? — Memoraĵo
Malpreciza kaj turmenta.
Fine min superis dormo,
Kaj anstataŭ iluzioj
Pro la duondorma stato, —
Min vizitis firma sonĝo.
Sonĝis mi, ke la kabano
Iĝis balsalon’ subite,
Ripozanta sur kolonoj,
Lumigata per lustraro.
Nevideblaj muzikistoj
Ludis el „Robert le Diable“
Dancojn de la monaĥinoj.
Mi promenis tute sola.
Sed subite malfermiĝis
La pordegoj, kaj eniras
Malrapide, solenpaŝe,
Gastoj vere tre mirindaj:
