Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Aŭskultinte tiujn ĝemojn,
Mi eksentis emocion;
Do, levinte min de l’ lito,
Mi parolis kompateme:
„Nobla bardo! Kiel vi
Venis en ĉi-sorĉistejon?
Kaj pro kia krima far’
Vi fariĝis mops’ ridinda?“
Sed la hundo kriis ĝoje:
„Vi ne estas el Francujo,
Sed germano kaj komprenis
Mian ĝemo-monologon?
Samlandano! Malfeliĉe
Lia ekscelenco Kölle,
Kiam ni biertrinkante
Diskutadis en gastejo,
Ĉiufoje argumentis,
Ke nur vojaĝado monda
Kreas tiun kleregecon,
Kiun li el fremda lando
Portis kun si en la hejmon!
Tial, por la krudan kruston
Forpaŝadi de l’ piedoj
Kaj akiri mondomorojn:
Mi forlasis mian hejmon,
Kaj dum la vojaĝ’ kleriga
Mi atingis Pirineojn
Kaj la domon de Uraka.