Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
For fantomoj, iluzioj
Noktaj el sonĝado febra!
Ni prudente okupiĝos
Ree nun pri Atta Troll.
En kaverno, ĉe la idoj,
Dormas li kaj laŭtaŭdigas
La ronkadon de justulo,
Fine kun osced’ vekiĝas.
Ĉe li fil’ unuorela
Gratas sian vilan kapon
Kiel hom’ serĉanta rimon,
Same skandas li piede.
Ankaŭ ĉe la patra flanko
Kuŝas sur la dorso, sonĝe,
La amataj idinetoj:
Du lilioj kvarpiedaj.
Kiaj karesemaj pensoj
Dormas en la floranimo
De senkulpaj la fraŭlinoj?
Enokule brilas roso.
Kaj precipe la plej juna
Kortuŝiĝas. En la koro
Sentas ŝi la dolĉan pikon
Kaj la forton de Kupido.
Jes, la sag’ de l’ eta dio
Trapenetris ŝian felon,
Kiam ŝi unuafoje
Vidis lin, — li estis hom’!
