Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Klariginte la meritojn
De Philippo-Ludoviko,
Li transiris al la urso
Kaj la ago de Laskaro.
„Vi, Laskaro! — li ekkriis,
Forviŝante fruntan ŝviton
Per la skarpo trikolora, —
Vi, Laskaro! Vi, Laskaro!
Vi Francujon, Hispanujon
Liberigis de la urso!
Estas vi hero’ duobla:
Pirinea Lafayette!“
Kaj Laskar’, laŭdite tiel
De person’ oficiala,
Jen ekridis pro plezuro,
Jen pro ĝojo ekruĝiĝis.
Kaj per sonoj tre abruptaj,
Sin pelantaj tro rapide,
Li balbutis sian dankon
Pro la gravaj honorvortoj.
Konsternite ekrigardis
Ĉiuj la spektaklon strangan,
Kaj sekrete murmuretis
La maljunaj virinaĉoj:
„Jen! Laskaro ja ekridis!
Ekruĝiĝis ja Laskaro!
Kaj Laskaro ekparolis!
Fil’ mortinta sorĉistina!“ —
