Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Samatage senfeligis
Oni Atta’n kaj forvendis
Lian felon. Por cent frankoj
Prenis ĝin felisto juda.
Tiu ĝin ornamis bele
Per purpuraj borderaĵoj
Kaj ĝin vendis post marĉando
Por duoblo de la prezo.
Nur el tria mano, poste
Ĝin akiris ja Juljeto.
En Paris, en ŝia ĉambro
Nun ĝi kuŝas — littapiŝo.
Kiomfoje nudpiede
Staris mi sur tiu tera,
Bruna ingo de heroo,
Sur la fel’ de Atta Troll!
Kaj pro kora emocio
Mi memoris jenajn versojn:
„Kio kante eterniĝu,
Ja pereu en la vivo!“
Ĉapitro XXVI
Kaj pri Nigra Mumma? Ankaŭ
Mumma estas in’! Rompeblo
Estas ŝia nom’. La inoj
Ja similas porcelanon.
