Saltu al enhavo

Paĝo:Heine - Atta Troll, 1925, Zanoni.pdf/92

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita

Kiam Sorto ŝin disigis
De la glora, nobla edzo,
Ŝi ne mortis pro ĉagreno,
Ne pereis pro malĝojo.

Ne, kontraŭe, ŝi daŭrigis
Gaje sian vivon, dancis
Ĉe foiroj kaj ĉe festoj,
Sopirante aplaŭdadon.

Firman lokon kaj okupon
Por la vivodaŭro trovis
Fine ŝi en Park’ Bestara
De la metropol’ Parizo.

Promenante kun Juljeto
Tie antaŭ kelkaj tagoj,
Klarigante la naturon,
La kreskaĵojn kaj la bestojn,

La ĝirafon kaj la cedron
El Libano kaj la grandan
Dromedaron, la fazanon
Kaj la zebron, — parolante

Haltis mi ĉe balustrado
Antaŭ terkavaĵ’ profunda,
Kie vivas la ursaro —
Ho, pro Dio, kia vido!

Grandegul’ — dezerta urso —
Siberia, neĝoblanka,
Tie ludis delikatan
Aman ludon kun ursino.