Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
Antaŭ iom mi edziĝis
Je kuiristin’ elzasa,
Kaj en ŝiaj ĉirkaŭprenoj
Mi min sentas tute hejme.
La piedoj memorigas
Pri la ĉarma elefanto;
Kiam ŝi parolas france,
Aŭdas mi afrikajn sonojn.
Iufoje ŝi insultas, —
Jen mi pensas pri l’ tamburo
Kun pendantaj kapskeletoj, —
Timiginta eĉ leonojn.
Sed en luna bril’ ŝi ofte
Ploras kiel krokodilo,
Rigardanta el la ŝlimo,
Por ĝuadi la malvarmon.
Kaj tre bone ŝi min nutras.
Mi prosperas. Kiel iam
Manĝas mi kun apetito
Vere negra, afrikana.
Jam ventreton bele rondan
Mi akiris per grasigo;
Ĝi rigardas el ĉemizo
Kiel lun’ el nuboj blankaj.
