Paĝo:Homero - Iliado, 1896, Kofman.pdf/100

  "Ho Menelao! malforta! Pro kio kompatas vi tiel 55
Tiujn ĉi homojn? Ĉu tial, ke hejme vin multe honoris
L' homoj de Trojo? Neniu saviĝu de l' sorto terura,
De niaj manoj eĉ idoj, trovantaj sin en la internoj
De Trojaninoj gravedaj, eĉ tiuj ĉi mortu! Pereu
Ĉio de Trojo en kuno, sen tombo, sen resto de signo!" 60
  Tiel li diris kaj ŝanĝis l' intencojn en koro de l' frato
Ĉar li parolis tre juste. Kaj jen Menelao ekpuŝis
Foren Adraston, kaj Agamemnono la reĝo lin pikis
Per ponardego en ventron; li falis, kaj la Atreido
Sur lian bruston stariĝis kaj la ponardegon eltiris. 65
  En tiu tempo Nestoro laŭtvoĉe ekscitis l' Arganojn:
"Ho Danaidoj kuraĝaj, anaro de l' dio Areso!
Pro akiramo neniu haltiĝu kaj tie en posto
Restu por pli da kaptaĵoj al ŝipoj fleksitaj forporti!
Ni militistojn mortigu kaj poste vi povas trankvile 70
Preni l' armaĵojn de la mortigintaj, kuŝantaj sur kampo."
  Tiel li diris kaj vekis kuraĝon en koroj de viroj.
Baldaŭ la viroj Trojanoj de la Argoanoj kuraĝaj
Estus pelitaj en Trojon, venkitaj de propra malforto,
Sed al Ene' kaj Hektoro alkuris kun vorto konsila 75
La Priamido Heleno, la birddivenisto tre arta.
  "Aŭdu, Ene' kaj Hektoro (pli ŝarĝas ja vin la laboroj
De Trojaviroj kaj de Likianoj, ĉar vi pli prosperas
En ĉiaspeca afer', en batalo kaj en konsilado),
Vi nun ĉi tie stariĝu, detenu ĉe l' urbo la virojn, 80
Urben kurantajn, ke ili en brakojn de l' Trojaj virinoj
Time ne kuru sub ĝoja mokado de la malamikoj!
Sed post konvena ordigo de la disiĝintaj falangoj
Ni nin pretigu batali kontraŭ la viroj Danaoj,
Kvankam nin premas mizero: ĉar tio ĉi estas necesa. 85
Sed dum ĉi tio, Hektoro, vi iru en Trojon kaj diru
Vian kaj mian patrinon, ke ŝi kunvenigu virinojn
Al la sanktejo de la bluokula diino Ateno,
Per la ŝlosilo malfermu la pordon de l' sankta loĝejo
Kaj la vestaĵon, ŝajnantan al ŝi la plej bela, plej granda 90
En la palac' kaj de ŝi pli amatan ol ĉiuj aliaj,