Paĝo:Homero - Iliado, 1896, Kofman.pdf/104

Lian filon Isandron mortigis Ares' mortigema,
Kiam li kontraŭbatalis la virojn kuraĝajn Solimojn,
Kaj Artemizo mortigis lian amatan filino. 205
Sed Hipoloĥo embriis min kaj mi nomas lin patro.
Li min al Trojo alsendis kaj al mi persiste ripetis
Peni superi aliajn kaj min inter viroj distingi
Kaj malhonori neniel la genton de l' patroj, plej gloran
En mia urbo Efiro kaj en la vastega Likujo. 210
Jen estas gento, la ano de kiu mi gloras min esti."
  Tiel li diris, kaj la Tideido kuraĝa ekĝois.
La ponardegon rapide li ŝovis en teron nutreman
Kaj al la ĉefo de viroj eldiris la dolĉan parolon:
"Vere, vi estis por mi iam gasto en domo de l' patro: 215
Iam la dia Ineo Belerofonton kuraĝan
En sia dom' daŭre dudek tagoj regalis amike,
Kaj ili unu alian honoris per belaj donacoj:
Zono belege-purpura estis la don' de Ineo,
Belerofonto donacis oran dufundan pokalon. 220
Tiun pokalon mi hejme forlasis, ĉi tien irante,
Sed mi nun pli ne memoras Tideon, mi estis infano,
Kiam l' Aĥaja viraro pereis sub muroj de Teboj.
Tial mi estas por vi de nun gasto en lando Argujo
Kaj vi la sama por mi, se mi en la Likujon eniros; 225
Tial ni niajn ponardojn nun reciproke evitu;
Por mi sufiĉe ja estas da Trojoj kaj gloraj liganoj
Ke mi mortigu laŭ volo de di' kaj per mia atako,
Ankaŭ vi havas Arganojn, kaj kiun vi povas — mortigu;
Glaŭko, ni nun interŝanĝu l' armilojn ke ankaŭ l' aliaj 230
Sciu ke ni multfieras je tiu gastamo de patroj."
  Tiel parolis l' herooj kaj de la kaleŝoj eksaltis,
Donis la manojn kaj ambaŭ ĵuris je amikeco.
En tiu tempo Kronido forrabis la saĝon de Glaŭko:
Li al Tidido fordonis oran armaĵon por kupra, 235
Koston de cento da bovoj li ŝanĝis je kosto de naŭo.
  Sed al la Skeaj pordegoj, ĉe l' kverko, aliris Hektoro
Al li la Trojaj virinoj kaj la fraŭlinoj rapidis.
Tiuj demandis pri filoj, pri karaj amikoj, pri fratoj,