Saltu al enhavo

Paĝo:Homero - Iliado, 1896, Kofman.pdf/105

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita

Tiuj ĉi pri siaj edzoj. Sed li ilin diris la diojn 240
Preĝi, ĉar al multanombro minacis grandegaj doloroj.
  Sed kiam li al Priama, al reĝa beldomo alvenis,
De poluritaj kolonoj ĉirkaŭemetita (interne
Estis dekkvino da ĉambroj el glate-hakita marmoro,
Unu apude l' alia kaj tie ĉi kuŝis la filoj, 245
L' idoj de l' reĝo Priamo kun siaj edzinoj florantaj;
Kontraŭ ĉi tiuj en korto estis por reĝaj filinoj
Dekdu bel-ĉambroj el glata marmoro sub unu tegmento,
Unu apude l' alia kaj tie ĉi ĉiuj bofiloj
De la reganta Priamo kuŝis kun siaj edzinoj). 250
Tie Hektoro renkontis patrinon la multeamatan,
Al Laodiko irintan, al sia plej bela filino.
Ŝi lian manon ekkaptis kaj al li tiele eldiris:
  "Kial, ho filo, vi nun la teruran batalon forlasis?
Ĉu l' Aĥajidoj, — ho nomo malama! — kruele nin premas, 255
L' urbon ĉirkaŭbatalante, ke al ni vin puŝas deziro
Levi la manojn al Zeŭso en nia multalta Trojurbo?
Restu, mi al vi alportos tuj vinon la dolĉamielan
Ke vi komence por patro Kronid' kaj por dioj ceteraj
Verŝu, kaj poste vi mem per la trinko la koron ĝojigu, 260
Ĉar en la viro lacinta la vino renaskas la forton,
Kaj vi laciĝis pro la batalado por viaj amikoj."
  Al ŝi eldiris responde la kaskobrilanta Hektoro:
"Ho, estimata patrin', ne alportu nun vinon mielan,
Ke vi min ne moligu, ke mi la kuraĝon ne perdu. 265
Vinon al Zeŭso elverŝi per mano ne blanke lavita
Timas mi: oni ne devas al nubkolektulo Kronido
Preĝi, estante kovrita de sango kaj polvo batala.
Iru vi al la sanktejo de la venkulino Ateno
Kun timiano, kunprenu virinojn la plej estimindajn 270
Kaj la vestaĵon, ŝajnantan al vi la plej bela, plej granda
En la palac', kaj de vi la plej multe ol ĉiuj amatan,
Metu vi sur la genuojn de la belabuka Ateno,
Al ŝi promesu oferi dekdu unujarajn bovidojn,
Ne ekprovintajn ankoraŭ la jugon, se ŝi kompatos 275
La Trojourbon, virinojn kaj niajn malgrandajn infanojn,