Paĝo:Homero - Iliado, 1896, Kofman.pdf/24

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita

Ĉiujn per ŝia petego, — Trojanojn minacas mizeroj
De Kronido. Vi tion memoru." Kaj tiel dirinte, 70
Ĝi ekforflugis, kaj de mi la dormo dolĉa foriris.
Ni pripensadu, amikoj, nun, kiel ni armos l' Aĥajojn.
Antaŭafere mi volas elprovi laŭmore per vorgoj
Ilin, kaj en multremilaj ŝipoj forkuri proponos.
Vi do per vorgoj restigu ilin ĉi tie kaj tie." 75
  Tiel dirinte sidiĝis li, kaj inter ili leviĝis
La maljunulo Nestoro, la reĝo el Piilo sablega;
Bonintencanta, li diris tiel al la kolektiĝo:
  "Ho vi, amikoj kaj estroj kaj reĝoj de Argoanoj,
Se al ni sonĝon similan rakontus alia Aĥajo, 80
Nomus mensogo ni ĝin, malestime de li nin returnus.
Sed nun ĝin vidis la plej gloriĝanta el ĉiuj Aĥajojn.
Pensu do ni pri la preoj militigi l' Aĥajojn."
  Tiel li diris. Unua lie le kolektiĝo foriris,
Kaj obeante la pastron ankaŭ leviĝis l' aliaj 85
Reĝoj sceptrotenantaj; rapide kuniris popoloj.
Kiel aregoj flugantaj de abelaroj elflugas
El elĉezita ŝtonego, amaso poste amaso,
Tufosimile flugante super floretoj printempaj,
Unuj ĉi tien venante, aliaj tien flugante: 90
Tiel same el ŝipoj kaj tendoj rapidis popoloj
Nekalkuleblaj laŭlonge la bordo vastega, amaso
Poste amaso. Kaj inter ili brulegis la Oso,
La kurjerino iganta de Zeŭso. Kaj ili kuniris.
Laŭte bruegis la aroj kaj sube la tero ĝemadis 95
Sub sidiĝintaj, bruintaj popoloj. Sed levis la voĉon
Tuj naŭ heroldoj, ke ĉiuj kriojn siajn ĉesigu,
Por ekaŭskulti la vortojn de reĝoj de Zeŭsoinfanoj.
Kaj jen apenaŭ sur benkoj la popolaroj sidiĝis
Kaj la kriado foriĝis, leviĝis la reĝo Atrido, 100
Sceptron en mano tenante; pretigis ĝin arte Hefesto
Kaj ĝin Hefesto fordonis foje al Zeŭso potenca;
Zeŭso fordonis ĝin al la Argovenkinto Hermeso,
Dia kurjero, kaj li — al Pelopso ĉevalobridulo;
Tiu ĉi donis ĝin al la popoloreĝanto Atreo, 105