Paĝo:Homero - Iliado, 1896, Kofman.pdf/47

Reekrapidas kaj liajn membrojn atakas tremado,
Kaj li forkuras rapide kun tute palega vizaĝo: 35
Tiel same enkuris en la Trojanaron kuraĝan
Diosimila Pariso pro timo de Menelao.
Sed lin Hektoro ekvidis kaj diris la vortojn riproĉajn:
  "Ho, dorlotita belulo, timema, virindelogulo!
Se vi neniam naskiĝus aŭ senedziĝe pereus! 40
Ĉar tion ĉi mi preferas kaj tio ĉi estus pli bona,
Ol antaŭ ĉiuj ricevi nun malestimon, ofendon.
Certe, ridados pri vi Aĥajidoj la belbuklokapaj,
Opiniintaj vin kuraĝegulo, ĉar havas vi belan
Eksteraĵon, sed nun al vi mankas kuraĝo kaj forto. 45
Ĉu ankaŭ tiel timema vi estis, kiam, en ŝipoj
Martranaĝantaj, al vi kolektinte kolegojn fidelajn,
Vi al fremduloj aliĝis kaj ŝtelis la belan virinon
El tiu land', bofratinon de militamaj herooj,
Por malĝojigi la patron, la urbon, la tutan popolon 50
Kaj malamikojn ĝojigi kaj sole nur vin malhonori?
Kial ne staras vi kontraŭ Atrido? Vi tiam sciiĝus,
Kian herooedzinon florantan vi havas hodiaŭ!
Nun vin ne helpos la liro, nek donoj de Afrodito,
Nek la beleco kaj bukloj, se li vin faligos en polvon. 55
Se ni Trojanoj ne estus timuloj, de longe jam kovrus
Ni vin per vesto el ŝtonoj pro viaj malbonfaritaĵoj."
  Al li respondis la diosimila hero' Aleksandro:
"Vi min, Hektoro, pravege mallaŭdas, mi tion meritas;
Nebalanciĝan vi havas koron, kiel hakilo, 60
Per kiu la ĉarpentisto por ŝipkonstruado forhakas
Arbon, kaj lia svingado nur forton en li pligrandigas:
Tiel same fortega estas en vi via koro.
Sed ne mallaŭdu la donojn de Afrodito la ora,
Nedegĵeteblaj ja estas la gloraj donacoj de dioj, 65
De dioj mem aldonataj, arbitre do ne riceveblaj.
Tamen, se volas vi, ke mi kuraĝe komencu batali,
Vi trankviligu nun ilin, l' Aĥajojn kaj la Trojanojn,
Por ke en mezo de ili mi kaj Menelao kuraĝa
Ambaŭ ni nun pro Heleno kaj ŝiaj trezoroj batalu. 70