Saltu al enhavo

Paĝo:Homero - Iliado, 1896, Kofman.pdf/51

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita

"Ho vi, feliĉa Atrido, amata de dioj, benita!
Ĉar vin obeas sennombraj aroj de viroj Aĥajoj.
Iam mi ankaŭ vizitis Frigujon la riĉevinberan,
Kie mi vidis multegon da Frigoj ĉevalorajdantoj, 185
De dia reĝo Migdono kaj de Otreo regitaj,
Kiuj tendaron starigis sur bordoj de la Sangario.
Mi inter ili troviĝis kaj estis al ili ligano,
Kiam alvenis la Amazonoj, al viroj similaj.
Sed ili estis ne tiom laŭ nombro, ol nun l' Aĥajidoj." 190
  Nun Odiseon ekvidis Priamo kaj ree demandis:
"Diru nun ankaŭ, filino, kiel ĉi tiu sin nomas?
Li plimalalta certege estas ol Agamemnono,
Sed liaj ŝultroj kaj brusto, mi vidas, montriĝas pli larĝaj.
Lia armaĵo kuŝas sur tero la fruktoportanta, 195
Sed li mem kiel reganto paŝas inter la viroj.
Li al mi ŝajnas simila al kapro kun lano riĉega,
Kiu trairas la mezon de blankalana ŝafaro."
  Al li respondas Heleno, filino amata de Zeŭso:
"Li estas Laertofilo, la Odiseo multsaĝa, 200
En la lando ŝtonega, en Itako naskita,
Arta kaj glora per multaj intrigoj kaj saĝaj konsiloj."
  Nun Antenoro, la saĝa grizulo, eldiris la vortojn:
"Vi efektive elmetis veran parolon, virino.
Antaŭ nelonge alvenis al ni tiu ĉi Odiseo, 205
Pro vi sendita, kaj kune kun li Menelao kuraĝa.
Mi ilin tiam akceptis, ĉe mi regalante en domo:
Tial mi konas figurojn kaj bonan prudenton de ambaŭ.
Tiam, veninte al nia konsilo inter Trojanoj,
Menelao per kresko estis pli alta, starante, 210
Sed Odiseo, dum ili sidis, pli noble elvidis.
Sed kiam ambaŭ elmetis saĝajn kaj ruzajn parolojn,
Li, Menelao, parolis ĉiam rapide, premite,
Forte, kvankam malmulte; ne amis li vortomalŝparon
Nek deklinantan parolon, kvankam li estis pli juna. 215
Sed kiam li, Odiseo multsaĝa, komencis paroli,
Staris senmove li kaj mallevinte sur teron l' okulojn,
Ankaŭ la sceptron li tenis senmove, ĝin ne ŝancelante