Paĝo:Homero - Iliado, 1896, Kofman.pdf/54

  Diris li, buĉis per kupro kruela la gorĝojn de ŝafoj
Kaj ilin ambaŭ tremantajn suren sur teron kuŝigis,
Jam elspirantajn la forton de l' vivo, rabita de kupro.
Ĉiuj nun ĉerpas el kruĉo dolĉvinon per ora pokalo 295
Kaj ĝin elverŝas kaj preĝas la diojn eternevivantajn.
Tiel preĝis al dioj l' Aĥajoj kaj la Trojanoj:
  "Zeŭso plejglora, plejgranda, kaj vi, ĉiuj dioj senmortaj!
Kiu el ni la unua perfidos la sanktan ĵuradon,
Ties cerbon disverŝu kiel vinon sur tero, 300
Lian kaj liajn infanajn, kaj fremdaj ofendu l' edzinojn."
  Tiel la viroj parolis. Sed Zeŭso ilin ne aŭdis.
La Dardanido Priamo tamen eldiris la vortojn:
  "Ho vi, Trojanoj kaj kuproarmitaj Aĥajoj, aŭskultu!
Mi nun denove en Trojon la ventoblovatan revenos, 305
Ĉar mi ne havas kuraĝon vidi per propraj okuloj
Mian filon batali kun Menelao kuraĝa.
Scias nur Zeŭso kaj kun li ĉiuj aliaj senmortaj,
Kiu el ambaŭ al morto estas antaŭdifinita."
  Tiel li diris kaj metis l' oferojn en sian kaleŝon, 310
Iris en ĝin kaj ekstreĉis la kondukilojn rapide,
Kaj apud li Antenoro stariĝis sur belan kaleŝon,
Kaj returninte sin, ambaŭ veturas rapide en Trojon.
  Sed Priamido Hektoro kaj Odiseo la dia
Nun batallokon mezuris kaj poste rapide enĵetis 315
En kupran kaskon lotaĵojn, por scii, al kiu la sorto
Pli antaŭe permesos la ponardegon alĵeti.
Sed la popoloj preĝadis kun manoj levitaj ĉielon.
Multaj el ili, Trojanoj kaj Aĥajidoj, preĝadis:
  "Ho, patro Zeŭso, reĝanta sur Ido, plejglora, plejgranda! 320
Kiu el ili elvokis malpacon de ambaŭ popoloj,
Tiun vi ekpereigu kaj ĵetu Aidoloĝejon,
Ke al ni estu la ligo fidela kaj la amikeco."
  Ili preĝadis. La granda kaj kaskobrilanta Hektoro
Ne rigardante skuadis; eliris la loto Parisa, 325
Ĉiuj do viroj sidiĝis en vicoj, kie troviĝis