Paĝo:Homero - Iliado, 1896, Kofman.pdf/55

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita

Ĉies rapidaj ĉevaloj kaj multekoloraj armaĵoj.
L' edzo de la belabukla Heleno, la dia Pariso,
Sur siajn ŝultrojn surmetis siajn armaĵojn belegajn,
Alfortikigis al siaj piedoj tibidefendaĵojn 330
Belajn, per bukoj arĝentaj ilin fortege li fermis,
Poste li metis ĉirkaŭe sur bruston kirason de frato
Likaono (ĝi estis laŭ lia brustolarĝeco),
Poste pendigis sur ŝultrojn la arĝentonajlan glavegon
Kuprotranĉantan kaj prenis la ŝildon fortikan kaj grandan, 335
Kaskon ĉevalokolharan surmetis sur kapon potencan
Kaj, balancante terure tiun ĉi kaskopenikon,
Li ponardegon ekprenis, la plej oportune leveblan.
Tiel same sin armis l' Aresoamat' Menelao.
  Tiel arminte sin (ĉiu en mezo de sia viraro), 340
Ambaŭ elpaŝis inter Trojanoj kaj viroj Aĥajoj
Kun minacantaj rigardoj, kaj ilin miregis vidintoj,
Kuproarmitaj Aĥajoj, Trojanoj ĉevalobriduloj.
Nun ili alproksimiĝis al loko ĉirkaŭmezurita,
La ponardegojn svingante kaj de koler' plenigitaj. 345
La ponardegon longombran ekĵetis Pariso l' unua
Kaj ĝin faligis en ŝildon rondetan de Menelao,
Sed ne trahakis la kupron, ĉar refleksiĝis la pinto
Kontraŭ la ŝildo malmola. Sed levis nun al ponardegon
Li, Menelao Atrido, kaj Zeŭson laŭtege ekpreĝis: 350
  "Zeŭso potenca, vi donu, ke mi l' ofendinton nun punu,
Ke mia mano lin venku, la dian heroon Parison,
Por ke de tiu ĉi tempo timu eĉ la posteuloj
Malutiligi amikon, kiu montriĝas gastama."
  Diris li kaj ponardegon longombran svingitan ekĵetis, 355
Kaj ĝi entrafis la ŝildon rondetan de la Priamido.
La ponardego fortega trahakis la ŝildon brilantan,
Ankaŭ trairis la arte ĉirkaŭbeligitan kirason,
Apud ingveno disŝiris ĥitonon de la heroo,
Sed deturniĝis Pariso kaj morton la nigran evitis. 360
Tiam l' Atrido eltiris la glavon kun najloj arĝentaj
Kaj ĝin svinginte surbatis la kaskon, sed tamen la glavo
Tuj ekrompiĝis triope, kvarope, kaj falis el mano,