Paĝo:Homero - Iliado, 1896, Kofman.pdf/66

  Idomeneo, la ĉefo de Kretoanoj, respondis: 265
"Ĉiam mi restos, Atrido, via fidela amiko,
Kiel mi al vi promesis kaj jam de longe certigis.
Sed vi aliajn Aĥajojn la belabuklajn ekigu,
Por rapidigi batalon, ĉar la ĵuradon perfidis
La Trojurbanoj, pro tio al ili mizero kaj morto 270
Estos, ĉar ili l' unuaj agis kontraŭe ĵuradon."
  Tiel li diris, kaj Agamemnono korĝoje foriris.
Nun, trairante la arojn militajn, li venis Ajaksojn;
Ambaŭ armiĝis, sekvitaj de nubo da pieduloj.
Kiel sur monta supraĵo paŝtisto ekvidas nubegon, 275
Kiun super la maro pelas Zefiro blovanta,
Kaj ĝi, de malproksime, montriĝas pli nigra ol gudro
Kaj, super maro flugante, kondukas ventegon teruran,
Kaj la paŝtisto timanta enpelas la brutojn en groton:
Tiel kun la Ajaksoj la viroj junaj de Zeŭso 280
Celis al la malamika batalo en densaj falangoj
Malklariĝintaj, kun ŝildoj kaj ponardegoj levitaj.
Ilin rigardis kun ĝojo Agamemnono la ĉefo
Kaj, turniĝinte al ili, li diris la vortojn flugilajn:
  "Ambaŭ Ajaksoj, vi, ĉefoj de kuproarmitaj Arganoj, 285
Al vi mi ne ordonas, ĉar vi tion ĉi ne bezonas,
Ĉar vi ja mem la popolon igas kuraĝe batali.
Ho, patro Zeŭso kaj dio Apolo kaj Palas-Ateno,
Se tian koron kuraĝan ĉiuj brustoj enhavus,
Baldaŭ subfalus la urbo fortmura de reĝo Priamo, 290
Per niaj manoj prenita kaj de ni disrabita."
  Tiel dirinte, forlasis li ilin, aliajn irinte;
Vidas li la dolĉavoĉan viron Nestoron el Pilo,
Ordigadantan amikojn kaj ilin igantan batali;
Tie ĉi estis Ĥromi', Alastoro kaj Pelagono, 295
Ankaŭ la ĉefo Memono kaj l' reĝo de viroj Biaso.
Li la rajdantojn, ĉevalojn kaj kaleŝojn antaŭen
Metis, kaj poste la piedulojn multnombrajn, kuraĝajn,
La apogon batalan; timemajn li metis en mezon,
Ke ili estu igitaj batali eĉ ankaŭ nevole. 300
Li la ĉevalorajdantojn antaŭe admonis, petante