Paĝo:Homero - Iliado, 1896, Kofman.pdf/70

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita

Ĉar ne kulpigas mi Agamemnonon, la ĉefon de viroj,
Ke li ekscitas la kuproarmitajn Aĥajojn batali.
Al li kuniĝos ja gloro, se la Trojanojn Aĥajoj 415
Venkos kaj ekalmilitos fine la sanktan Trojurbon,
Kaj li senfine malĝojos, se estos venkitaj l' Aĥajoj.
Sed ni rapidu kaj nian kuraĝon ni ekrememoru!"
  Diris li kaj kun armaĵ' el kaleŝo li saltis sur teron,
Kaj terurege eksonis la kurpo sur brusto de l' ĉefo 420
Ekrapidinta: timiĝus eĉ la plej kuraĝa el viroj.
Kiel al bordo de maro laŭtege-eĥema ondego
Unu alian postsekvas, pelata de l' vento Zefiro;
En la komenco fortege leviĝas sur maro, sed poste
Falas ĝi tondre al bordo kaj sur promontoro de maro 425
Kurbefleksiĝas plej alte kaj ŝaumon la salan forkraĉas:
Tiel l' Aĥajoj moviĝis, kaj aro post aro rapidis
En al batalon senĉese. La ĉefoj potencis l' amasojn.
La militistoj silentis. (Kaj tiam neniu eldirus,
Ke tiom multe da viroj voĉon posedas en brusto.) 430
Ili honoris la ĉefojn per silentado; sur ĉiuj
Brilis koloraj armaĵoj, kiujn la virojn surmetis.
Sed la Trojanoj, simile al aro sennombra da ŝafoj,
Kiuj, donante la lakton en ŝtalo de viro riĉega,
Blekas senĉese, aŭdante la voĉon de idoj iliaj: 435
Tiel miksita kriado leviĝis nun inter Trojanoj;
Ili ne ĉiuj posedis egalan kriadon kaj lingvon,
Ĉar tio estis miksaĵo de lingvoj kaj fremdaj popoloj.
Ilin ekscitis Areso, l' Aĥajojn movigis Ateno
Kaj ankaŭ Timo, Teruro kaj la Disigo malsata, 440
La amikino-fratino de l' virmortigulo Areso:
Tiu Disigo, komence malgrande, rampetas, sed poste
Ĝis la ĉielo eklevas la kapon, irante sur tero;
Tiu ĉi ĵetis malpacon komunan en mezon de l' viroj,
Inter amasoj vagante kaj pligrandigante ĝemadon. 445
  Apudiĝinte apenaŭ kune sur loko komuna,
Tuj kunpuŝiĝis la ŝildoj kaj ponardegoj kaj aroj
De militistoj la kurpoarmitaj; la ŝildoj fleksitaj
Unuj aliajn renkontis, kaj bruo terura eksonis.