Paĝo:Homero - Iliado, 1896, Kofman.pdf/77

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita

Kaj liajn membrojn, piedojn kaj manojn ekfaris pli fortaj,
Alproksimiĝis al li kaj eldiris la vortojn flugilajn:
  "Nun, Diomedo, konfidu kaj kontraŭ Trojanoj batalu;
En vian bruston mi metis vian putran potencon, 125
Kiun havis Tideo, li la ŝildoskuinto;
Mi ankaŭ metis de viaj okuloj la nubon antaŭan
Por ke vi povu nun bone rekoni homojn kaj diojn.
Tial se al vi aperos dio por vin ektenti,
Gardu vin kontraŭbatali iel la diojn senmortajn; 130
Sole nur se Afrodito la Zeŭsofilino envenos
En la batalon, vi povas ŝin vundi per kupro la akra."
  Tiel dirinte, la bluaokula Ateno foriris,
Kaj Diomedo rapidis ree en vicojn antaŭajn.
Se li pli frue flamegis kontraŭ Trojanoj batali, 135
Nun lin triobla flamego atakis kiel leonon,
Kiun paŝtisto, gardanta sur kampo ŝafojn riĉlanajn,
Vundis, sed ne plenmortigis, kaj besto transsaltas barilon
Li en ĝi nur pligrandigis koleron, sed helpis nenion
Kaj nun en ŝtalo kaŝiĝas, lasinte la bestojn timantajn, 140
Kiuj sen ordo sin premas unu kontraŭ alia,
Sed la leono avida forsaltas tra l' alta barilo:
Tiel Tidid' furioza en la Trojaron eniĝis.
  Li Astinoon mortigis kaj Hipenoron la reĝon,
Tiun frapinte malsube en mamon per la ponardego, 145
Tiun ĉi per la glavego en la ŝlosiloston sur ŝultro
Tiel ke l' ŝultro de lia kolo kaj dorso disiĝis.
Ilin lasinte, li kuris al Poliid' kaj Abaso,
Filoj de la maljunulo sonĝklarigist' Eŭridamo
Kiu al la foririntoj tamen ne sonĝoklarigis. 150
Ilin mortigis Tidido kaj prenis l' armilojn de ili.
Nun li atakis Toonon kaj Ksanton — du Fenopoidojn,
Kiujn Fenop' maljunaĝe embriis, kaj nun li grizulo
Pli jam ne naskos aliajn por lasi al ili l' heredon.
Ilin Tidido atakis kaj vivon la dolĉan forrabis 155
Kaj al la patro — nur sole kruelan malĝojon kaj ĝemon
Lasis: ĉar ilin, vivantajn kaj de la milito venantajn,
Li pli ne vidis; fremduloj ilian heredon ricevis.