Paĝo:Korczak - Bonhumoraj Rakontoj, 1927, Weinstein.pdf/33

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo estas provlegita

de ceteraj homoj. Vi demandos: “Kion ridindan tamen la aŭtoro vidas de tio?”

Ho! multajn ridindaĵojn mi vidas en tio.

Pro filino de domposedanto, kiun paĉjo volas enkonduki en la mondon, pro filo, kiu por fini studadon devas forveturi eksterlanden — laboradas loĝantaj en alia urboparto kudristinoj, tute ne konantaj ilin. Pro ili — meti-lernantoj havas malpi bonan nutraĵon, infanoj de magazenservisto ne havos kristarbon, studento-instruisto ne havos varman palton. Pro ili ĵurnaloj perdis abonantojn, bonfara societo — unu membro, teatro — unu aboninton en opero, vendistinoj en bazaro — parton de profito, file de vidvino — oficon. Pro ili mortis tri infanoj — unu infanon oni sendis al baleto, pro ili aĉetantoj en konsuma butiketo havas malpli bonan farunon kaj akvon en lakto. Ili kaŭzis, ke honesta kabisto kaj viandaĵ-komercisto perdis klientaron. Ĉu ĉio tia ne estas ridinda?

Por enkonduki en la mondon iun fraŭlinon, kaj por ke iu junulo finu studadon en eksterlando, granda parto da homoj estis senigata de tuta aŭ parta laborprofito — senigata de honesto, de scienco, de saniga nutrado, eĉ de la vivo. Pro ili oni eligis knabinon el lernejo kaj enigis ŝin en batelon. Ridinda estis tio, ke nek la domposedanto nek liaj infanoj sciis pri tio; ili mirus, se oni sciigus al ili, ke ie iu malriĉa kudristino ĉe la ekstremo de nia urbo sin oferas pro ilia bono.

Tio estas tiel nekredeble ridinda, ke eĉ humoristo ekplorus sincere, kaj larmoj de humoristo eble estas plej ridindaj, ĉu ne?