“La gloro”, tradukita en fremdajn lingvojn, havigis al li grandan famon. Dum lastaj jaroj li skribis tri bonegajn verkojn: “Kiel ami infanon”, “Infano hejme kaj en lernejo”, “Infano en orfohejmo”.
Tra ĉiuj liaj verkoj sin tiras unu ideo: kiamaniere oni devas kompreni edukon kaj internan vivon de infano.
Liaj “Reĝo Maĉjo Unua” kaj ĝia daŭrigo “Maĉjo sur senhoma insulo”, “Bankroto de malgranda Dzeh” kaj “Kiam mi ree estos infano” faris lin famkonata pensulo. Pri la laste citita verko nia kritiko skribis:
“Janusz Korczak estas fenomeno de naturo: li ŝajnas havi du animojn — unu de plenkreskulo, alian de infano. Korczak vokas pri infanrajtoj, kiel franca revolucio vokis pri homrajtoj. Tiu ĉi libro estas ŝajne tre amuza, kvazaŭ fabelo; sed en vero ĝi estas studo morala kaj psikologia, filozofia kaj leĝa.
Ne hontige estus, pri tiu ĉi verko skribi traktaton, ne nur simplan kritikon. Ĉiu plej riĉa eŭropa literaturo fierus, posedante tian brilan esploriston kaj konanton de infana animo.” (Matena Ĵurnalo, la 27. 12. 1925.)
Krome li estas ankaŭ humoristo. Liaj “Humoraĵoj” publikigitaj en ĵurnaloj tuŝas kun bonhumoro, iafoje kun maldolĉa ironio diversajn flankojn de la vivio. Li konas bone la vivon kaj scivoleme enrigardas en ĉiun detalon.
Warszawa, en Junio 1926
