Amikoj-petoluloj!
De li ni devas tion-ĉi imiti.
Sed jen li sin amuzis, ŝajne, jam sufiĉe;
Kredeble li foriros baldaŭ, — tiam... Vidu,
Li efektive jam foriris kaj, feliĉe,
Por ni forlasis siajn retojn. Nu, rapidu,
Amikoj, amuziĝi!»
Alvenas ili. Por la gastoj atenditaj
Sur tero estas multaj retoj dissternitaj.
Komeneis [tiel] ili salti kaj ruliĝi,
Volviĝi, kuri, malvolviĝi;
Kriegas ili, ĝojas senmezure!
Sed jen terure:
Ne liberigas ilin nun la retoj!
La mastro ilin bone gardis
Kaj ĝustatempe li alvenis kun saketoj.
Timeme ili ekrigardis,
Sed vane el la retoj kuri penis, —
Kaj oni ilin ĉiujn prenis. —
- 9. La muzikantoj.
Najbar' invitis la amikon
Tagmanĝi, sed la penson havis
Alian: lin kantistoj ravis,
Kaj volis li, ke aŭdu la najbar' muzikon.
Sovaĝe, dise ekkriegis la bravuloj:
