Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
La gaston kaptis ia skrapo,
Mallum' aperis en okuloj
Kaj ekdoloris eĉ la kapo.
«Forpelu ilin, kara» diris li sincere:
Pardonu min! Pro via ĥoro
Min kaptis la doloro!»
Sed lin la mastr' respondis: «estas tute vere,
Kriegas ili dise iom,
Pri brando tamen pensas eĉ neniom,
Kaj ĉiuj montras sin modere».
Laŭ mi: en brand' pli bone ne sin ĝenu,
Sed pri afer' komprenu.
- 10. Parnaso.
Post kiam oni diojn el Grekuj' forigis
Kaj al landanoj disdonadis dibienojn,
Al iu hom' Parnason oni allimigis;
La mastr' sur ĝi komencis paŝti la azenojn.
Azenoj, ŝajne, iam sonĝis,
Ke sur Parnas' la muzoj loĝis
«Ne vane sekve — ili diris —
Parnason oni nin altiris:
Al mondo tedis kantoj diaj.
