Paĝo:Krilov - Fabloj de I. A. Krilov, 1910, Devjatnin.pdf/38

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
18. La vulpo kaj la vinbero.

La vulp' enrampis en ĝardenon ĉe okazo;
En ĝi vinberaj tufoj ardis.
La vulpo ilin kun plezuro ekrigardis;
La tufoj sukaj similiĝis al topazo;
Kaj ĝi tuj mem eksentis la mizeron:
Tro alte! Ilin ĝi atingi provas,
Ĝi [tiel] vidas la vinberon,
Sed preni ĝin ne povas, —
Do vane devis ĝi suferi.
La vulp' foriras kaj eldiras: «estas vero,
Bongusta estas bero,
Sed ne matura la vinbero:
Agaco povas ja aperi.»

19. La maljunulo kaj la morto.

Kun branĉligaĵo, en kruela vintr' malluma,
La maljunulo, per mizeroj sekigita,
Apenaŭ movis sin al la dometo fuma,
Per ŝarĝa branĉligaĵo tute alpremita.
Li longe la pakaĵon portis
Kaĵ [tiel] sin perfortis,
Sed poste ĝin forĵetis, eksopiris,
Sur ĝi sidiĝis kaj per laca voĉo diris: