Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
«Malriĉa estas mi, ho, Dio!
Bezonas ĉion mi; min premas familio,
Servuto kun labor' senĉesa, regna pago;
Sed ĉu ĝojigis min por tio
Almenaŭ unu bona, luma tago?»
Kaj jen alvokas li la morton en imago;
Sed ĝi ne estas ja en alilando ia,
Sed post la dorso nia:
Ĝi tuj aperis
Kaj diras: «Ĉu vi vokis min, ĉar vi suferis?»
Vidante ĝian teruregan eksteraĵon,
Respondis ĝin la maljunul' en malespero:
«Mi vokis vin, ne pro kolero,
Ke vi min helpu levi mian branĉligaĵon».
Ni bone vidas
En fabl' ĉi-tiu,
Ke se eĉ vokas morton iu
Li morti tamen ne rapidas.
- 20. La elefanto kaj la mopso.
Sur stratoj oni kondukadis
Grandegan elefanton.
Ne ofte oni vidas tiun-ĉi giganton;
Do multaj scivoluloj post gigant' vagadis.
