kelkajn simile pentrantajn vortojn: venthurlado, ĉarkrakado k. t. p.
sledo, sledeto. Esperanto havis diversajn nomojn por radveturiloj (biciklo, ĉaro, kabrioleto, kaleŝo, vagono), naĝveturiloj (barko, boato, kanoto, ŝipo) kaj aerveturiloj (aerostato, aeroplano) sed neniun nomon por glitveturiloj, krom tiu peza vorto. Jam pli frue estis uzata por la boatforma glitveturilo de laponoj ĝia finna nomo (preskaŭ internacia en la Nordo) pulko. Nun mi proponas al glitveturilo (por ŝarĝo) la nomon sledo (angle sledge = sleĝ, svede släde = slede, germane Schlitten = ŝlitn). El tio ni havos la profiton, ke ni povos uzi sledeto por esprimi sled-similan aĵon, uzatan por transporto kaj trenatan de homo; ĉar ĝi ne estas veturilo, sed de tute simila konstruo kiel la glitveturilo sledo, la vorto sledeto estas multe pli bona ol la peza glitveturileto, kiu eble estus uzebla por sama celo.—Alia maniero por solvi la demandon estus por esprimi la ideon sledeto akcepti la finnan, en la Nordo internacian, vorton kelkka (svede kälke, prononc. ĉelke), sed tiu bedaŭrinde koincidas kun la fundamenta vorto kelka, se oni ne prenus ĝin en la sveda formo ĉelko.