Paĝo:Luyken - Mirinda amo, 1913.pdf/255

El Vikifontaro
Ĉi tiu paĝo ne estas provlegita
238
MIRINDA AMO

— Dankon, — ŝi diris ĝoje, — mi estas tre kontenta. Nu, ni foriru senprokraste, sinjoro Stubbs. Jam malfruiĝas, kaj ni ne havas momenton por perdi. Vi pardonos — ĉu ne, sinjorino Stubbs? — ke mi tiel senceremonie forprenas vian edzon.

Kiam ili estis sur la strato, Doroteo diris al la veturigisto:

— Bone; al la placo Bloomsbury.

Ili eniris la kaleŝon. Doroteo la unua parolis:

— Mi esperas, sinjoro Stubbs, ke vi pardonos min; sed mia ĉefa deziro estis paroli kun vi sola, ne antaŭ via edzino. Mi ne scias, ĉu vi jam divenis mian celon . . .

— Ne, fraŭlino, — mi ne scias, kion vi celas.

La knabino, devigante sin paroli trankvile, sed efektive tremetante, diris plue:

— Mi fidas vian aldonitecon al tiu nobla, dolĉa knabino, kiu, oni povas diri, savis la vivon de via kara filineto. Nu, mi havas kaŭzon por timi — tion mi diras al vi kaŝe kaj fidante vian honoron kaj vian diskretecon — ke la kompatinda knabino fariĝis viktimo aŭ de sia frato, advokato Broadbent, aŭ de la direktoroj de la Pentuki’a kompanio.

— Efektive?

Doroteo ne povis vidi la vizaĝon de la viro, kiu sidis kontraŭ ŝi en la malluma kaleŝo, sed ŝi plene sentis, ke la esprimo de miro en lia voĉo estas nur ŝajnigita. Li ne demandis, kiuj estas la aluditaj direktoroj. Ŝi do kuraĝiĝis kaj daŭrigis:

— Hieraŭ, iom post la kvara posttagmeze, vi faris konfeson al fratino Flora — ĉu ne? — kaj informis ŝin, ke la instiginto de iuj leteroj estas advokato Leo Broadbent.

Ĉar sinjoro Stubbs ne tuj respondis, Doroteo aldiris milde: — Vi havas nenion por timi.

Post momento li ekparolis kun ĝemo:

— Jes; bedaŭrinde mi ne sciis, ke Leo Broadbent estas ŝia frato. Mi sentas fortan korpremon, tial ke mi per tio senscie kaŭzis al ŝi kordoloron.