nington. Ni ĵus faris la lastajn aranĝojn por nia militado.
— Bone; vi do tuj iros? Vorton de honoro?
— Vorton de honoro; post malpli ol kvin minutoj.
Kiam Doroteo alvenis en la hospitalon je la naŭa horo kaj duono, ŝia frato kaj doktoro Graham atendis ŝin kun granda maltrankvilo kaj scivolemo. Ili jam konsiliĝis private kun la estro de sudlondona policejo kaj laŭ ties konsilo ili jam dungis tri konfidindajn privatajn detektivojn. Du el ili kaŝe observos la farojn de la direktoroj de la Pentuki’a kompanio, kaj la tria ricevis ordonojn starigi serĉadon tra ĉiuj kvartaloj ĉirkaŭantaj la hospitalon kaj la hotelon “Elefanto kaj Kastelo.” Filipo Parkinson kompleze proponis traserĉi sian paroĥon kaj observi kelkajn ŝipojn irontajn al Hindujo.
Doroteo firme rifuzis paroli pri la rezultato de siaj esploroj nur dirante, ke ŝiaj atendaĵoj plene realiĝis. Ŝi volis antaŭe ellabori sian planon sendepende de la detektivoj. Filipo Parkinson konjektis, ke ŝi jam eltrovis la kulpon de sinjoro Broadbent, sed ke ŝi, pro gravaj kaŭzoj, plivolis silenti pri tiu fakto antaŭ doktoro Graham. Tiu ĉi ne kuraĝis insisti pri informoj, antaŭsentante pli kaj pli klare, ke lia nevo scias pri tiu mistera afero pli. ol li volas malkaŝi. Antaŭ kelkaj semajnoj — li sciigis siajn vizitantojn — Leo Broadbent informis sian patron, ke la onklo permesas al Flora entrepreni nedecajn ekskursetojn en danĝerajn kvartalojn de Londono, kaj ke konsilinde estas revenigi ŝin hejmen. Doktoro Graham, aŭdinte tion, faris al li scenon; tamen li nun intencis proponi al sia nevo, ke li tuj vojaĝu al Long-Seaton, por vidi, ĉu Flora estas tie. Liaj malĝojo kaj maltrankvileco estis tre kortuŝaj.
Kiam doktoro Graham priparolis intencon ree viziti sinjoron Stubbs, Doroteo diris trankvile kaj konvinke:
— Ne faru tion, mi petas. Mi jam vizitis lin. Sed, mi tre deziras, doktoro Graham, ke vi bonvole metu je mia dispono vian kaleŝon kaj vian veturigiston por du aŭ tri tagoj.