Ĉi tiu paĝo estis validigita
Dediĉo al L. Ivn
Al Vi, amik’, dediĉas mi verkoton
el la intimprofunda kora en’;
se trovos Vi en ĝi ver-koton,
purigu ĝin per propra kor-seren’.
Komencos mi sinceran retrospekton
de miaj pensoj dum junula aĝ’,
kaj du sitelojn per balanca vekto
sur fajna ŝnur’ mi portas kun kuraĝ’.
En unu — akvo malvarmege-brula,
kaj en la dua — vaporanta brog’;
en unu flank’ de l’ŝnur’ — nebulo,
kaj en la dua — sun-prolog’.
Kienas mi? Ne donos mi respondon,
ĝin mi ne scias ankaŭ mem;
similas mi ribelvagantan ondon,
batantan kontraŭ bordoj de problem’.
Ĉu la isas’ produktas la konscion,
aŭ male ĝin estigas la konsci’,
ĉu cia penso, hom’, eligas ĉion,
aŭ nur en ĉio onas ci?
